LAKBAY SANAYSAY

Isang Kasiya-siyang Paglalakbay sa Bacolod 

           Noong Enero 2025, pagkatapos ng aming intramurals, mayroon kami ng pagkakataon napupunta sa Bacolod para sa aming retreat. Isang paglalakbay ito hindi lamang para makita ang kagandahan ng lugar kundi upang maranasan ang katahimikang dulot ng retreat. Mula pagdating namin, agad kong nakita ang kalinisan ng kanilang lugar at ang sariwang hangin. Naramdaman ko ang payapa ng lugar— isang perpektong tahanan kung saan maaaring makatagpo ng kapanatagan ng loob. 

      Sa aming retreat, nagkaroon kami ng maraming aktibidad, karamihan sa mga aktibidad naming ay nangyari sa CICM Mission Center Maryshore sa Talisay City. Sa unang araw, bumisita kami sa Museo Sang Bata sa Negros, Mt. Carmel Parish, Hawaiian Philippines Corporation, at St. James the Greater. Sa ikatlong araw, pumunta kami sa isang sugarcane farm at sa Hacienda Adela. Sa pang-apat na araw, pumunta kami sa Bongbong's Factory, Bacolod New Government Center, Carmelites Monastery Bacolod, Nature's Garden Café, Campuestohan Highland Resort, at The Ruins. Gayunpaman, ang Sugarcane Farm at Hacienda Adela ay ang pinakanatatanging lugar na aming napuntahan. Nagkaroon ako ng isang makabuluhang bagong karanasan dito. 

     Pinagkatiwalaan kami sa Hacienda na makipag-usap sa mga taong nakatira doon. Natuwa ako nang dumating ako sa bahay ng isang magasawa dahil Nakita ko sa kanila ang aking mga magulang, lolo, at lola. Sa aming pag-uusap, ibinahagi nila ang kanilang mga pagsubok sa buhay. Nang nagtanong ako sa kanila, "Musta man mo, Nay? Tay? Happy ra mo? " sumagot sila na may totoong ngiti, "Oo, Nak, happy kaayo mi." Sa simpleng sagot na ito, natutunan kong madalas tayong malungkot dahil iniisip natin ang mga bagay na wala sa atin, hindi natin napapansin ang mga biyayang mayroon tayo. Samantalang ang ilan, kahit kakaunti lamang ang kanilang ari-arian, ay lubos na ang kanilang kasiyahan at contentment.

     Hindi kumpleto ang isang paglalakbay sa Bacolod nang hindi tinatangkilik ang kanilang masasarap na pagkain. Isa ito sa mga pinakanaibigan ko sa buong retreat. Ang kanilang pagkain ay may kakaibang lasa—parang niluto ito nang may pagmamahal at tiyaga. Isang pagkain na tunay na nagdadala ng init ng tahanan. 

      Sa kabuuan, isang itong retreat na hindi ko makakalimutan. Hindi lamang ito nagbigay sa akin ng pagkakataon na makapagpahinga mula sa stress ng akademikong taon kundi nagbigay din ng pagkakataon na mas mapalalim ang aking pagninilay sa aking sarili. Sa Bacolod, natutunan kong pahalagahan ang aking buhay, ang aking pamilya, at ang mga biyaya na binigay ng Diyos. Sa aking paguwi, baon ko hindi lang ang alaala ng magagandang tanawin at masarap na mga pagkain, kundi pati na rin ang aral na natutunan ko—ang pagiging mapagpasalamat sa kung anong meron tayo. Ang Bacolod ay hindi lang isang lugar na puno ng magagandang tanawin at masasarap na pagkain, kundi isang lugar na puno ng kwento ng kasiyahan, kasapatan, at pagmamahal. Kung bibigyan pa ako ng pagkakataong bumalik, gagawin ko, at irerekomenda ko ito sa sinumang gusto ng isang makabuluhang paglalakbay.