PICTORIAL ESSAY

Magkaibang Mundo: Ang Iba’t Ibang Landas ng mga Mag-aaral

 

Sa isang bansang mayaman sa pangarap ngunit salat sa oportunidad, hindi pantay ang daan patungo sa edukasyon. Para sa ilan, ang pagpasok sa paaralan ay isang simpleng bahagi ng kanilang araw—isang tahimik na biyahe sa sasakyan, isang maayos na uniporme, isang baong sapat upang mapunan ang kanilang gutom. Ngunit para sa iba, ang edukasyon ay isang laban—isang hamon na kailangang lampasan araw-araw. May mga estudyanteng kailangang tumawid sa ilog, maglakad sa putikan, o tiisin ang matinding pagod at gutom upang marating lamang ang kanilang pangarap. Sa sanaysay na ito, ating titigan ang dalawang magkaibang mundo ng mga mag-aaral—isang kwentong puno ng pribilehiyo, at isang kwentong puno ng sakripisyo.

Isang batang nakaupo sa isang kotse, komportableng pinagmamasdan ang labas ng bintana. Suot niya ang kanyang malinis at plantsadong uniporme, dala ang kanyang mamahaling bag na puno ng kumpletong gamit pang-eskwela. Wala siyang inaalala kundi ang darating na pagsusulit o ang kanyang proyekto sa paaralan. Para sa kanya, ang edukasyon ay isang landas na binuksan para sa kanya—diretso, maayos, at walang sagabal. 

           Ngunit sa kabilang banda, isang batang nakayapak ang dahan-dahang tumatawid sa isang maputik na daan, bitbit ang kanyang lumang bag na basang-basa ng hamog. Ang kanyang uniporme ay may bahid ng putik mula sa kanyang paglalakad sa lupa. Sa bawat hakbang, dala niya ang bigat ng kanyang mga pangarap at ang pangako sa sarili na balang araw, hindi na niya kailangang tahakin ang ganitong landas. Habang ang ilan ay nagbibiyahe nang may ginhawa, siya naman ay nakikipaglaban sa ulan, sa init, at sa gutom, ngunit hindi siya sumusuko—dahil alam niyang edukasyon ang susi sa kanyang kinabukasan.

            Sa loob ng silid-aralan, magkatabi ang dalawang mag-aaral. Ang isa ay abala sa kanyang notebook, puno ng enerhiya at kasiguruhan, habang ang isa ay bahagyang nakayuko, sinusubukang pigilan ang antok at pagod mula sa kanyang mahabang paglalakbay. Ngunit sa kabila ng kanilang pagkakaiba, iisa ang kanilang pangarap—ang makamit ang edukasyon na maaaring magbago ng kanilang buhay.

              Ang edukasyon ay hindi dapat isang pribilehiyo na para lamang sa iilan. Ito ay isang karapatang dapat ay pantay na naipagkakaloob sa bawat bata, anuman ang kanilang kalagayan sa buhay. Ngunit ang reyalidad ay hindi ganito—may mga batang kailangang dumaan sa matinding sakripisyo upang matuto, habang ang iba ay may daang nakalatag na para sa kanila. Hindi ba’t panahon na upang tanungin natin ang ating sarili: bakit may mga batang kailangang ipaglaban ang bagay na dapat ay para sa lahat? Nawa’y magsilbi itong paalala na ang tunay na pag-unlad ay makakamit lamang kung walang batang naiiwan, kung bawat pangarap ay may pantay na pagkakataong maging realidad.

Pangkat 4 (12 Charity)

Ngalot, Ana Grace

Khu, Carl Matthew

Limbagan, Maryrose Angelique

Pabinguit, Keara

Barz, Gracely

Perez, Joshua Luke

Zapanta, Therdie

Mandawe, Melbourn James

Varron, Darren